آرامش

امیرالمؤمنین على علیه السلام:
اِذا اَحَبَّ اللّه ُ عَبْدا زَیَّنَهُ بِالسَّکینَةِ وَ الْحِلْمِ.

هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد،
او را به آرامش و بردبارى زینت مى بخشد

(غررالحکم، ص285)

آسایش

 امام صادق علیه السلام :
أروَحُ الرَّوْحِ الیَأسُ عنِ الناسِ ؛

بالاترین آسایش، چشم امید برکندن از مردم است.

 میزان الحکمه: ج4 ص547

معروفیت

امام رضا علیه السلام:
مَن کَثُرَت مَحاسِنُه، مُدِحَ بِها، واستغنى عَنِ التَّمَدُّحِ بِذِکرِها؛
هرکس نیکویی‌هایش فراوان شود، بدانها ستوده شود و از خودستایى بی‌نیاز گردد.
العدد القویّة: ص 296 ح 26

نشستن هایمان

امر

امام رضا (علیه السلام) فرمودند :

مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً یُحیَی فیه أمْرُنا, لَمْ یَمُتْ قَلبُهُ یَوْمَ تَمُوتُ القُلُوبُ

هر که در مجلسی بنشیند که در آن امر ما [اهل بیت] احیا شود،
  قلبش نمی‌میرد ، در روزی که همه قلبها می میرند.

( بحار الأنوار، ج 49، ص 90)

دوس داشتنی

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :
رَحِمَ اللّهُ أبَا البَناتِ، البَناتُ مُبارَکاتٌ مُحَبَّباتٌ، وَالبَنونَ مُبَشِّراتٌ، وهُنَّ الباقِیاتُ الصّالِحاتُ؛

رحمت خدا بر پدرى که داراى دخترانى است! دختران، داراى برکت و دوست داشتنى اند
و پسران، بشارت آورند . دختران، باقیات الصالحات (بازماندگان شایسته)اند.

مستدرک الوسائل : ج 15 ص 115 ح 17700

اجر هزار شهید

امام صادق علیه السلام
من ابتلی من المؤمنین ببلاء فصبر علیه ، کان له مثل أجر الف شهید

هر مؤمنی به بلائی گرفتار شود و صبر کند ، اجر هزار شهید برای اوست .

اصول کافی ، ج 3 ، ص 146

کوتاهی آرزو

 امام على علیه السلام

قَصِّرِ الأَمَلَ فَإِنَّ العُمُرَ قَصیرٌ، وَافعَلِ الخَیرَ فَإِنَّ یَسیرَهُ کَثیرٌ؛

آرزو کوتاه دار؛ زیرا عمر کوتاه است، و کار نیک کن؛ زیرا اندکِ آن هم بسیار است.

غرر الحکم ح 6806

صدقه

امام علی علیه السلام:
صَدَقَةُ السِّرِّ تُکَفِّرُ الخَطیئَةَ، وَ صَدَقَةُ العَلانِیَةِ مَثراةٌ فِى المالِ؛

صدقه پنهانى گناه را می پوشاند، و صدقه آشکارا بر مال می افزاید.

غرر الحکم: ح 5848

سامان

امام علیه علیه السلام
مَن أصلَحَ أمرَ آخِرَتِهِ أصلَحَ اللَّهُ أمرَ دُنیاهُ؛

کسى که کار آخرتش را سامان دهد، خداوند کار دنیایش را سامان می ‏دهد.

نهج‏ البلاغه، حکمت 89

بی نیازی

امام حسن مجتبی علیه السلام:

بی نیازی یعنی رضایت نفس به انچه برایش قسمت شده هر چند کم باشد

تحف‌ العقول‌ ، ص‌ 227